وقتی حساب و کتاب همه دست خداست

✍ اعراض از تذكّرات الهى، بالاترین ظلم به خود و جامعه است. «و من اظلم»

- خداوند، مؤمن و غیر مؤمن را هر كدام به نحوى تذكّر مى دهد. «ذُكِّروا بِایات رَبّهم خرّوا سُجداً»، « ذُكِّر بِآیات رَبّه ثم اعرض»

- بى اعتنایى گنهكار به تذكّر، بدتر از گناه است. « ذكّروا - اعرض - اظلم»

- رحمان و رحیم بودن خداوند، با قهر او منافاتى ندارد. «انّا من المجرمین منتقمون»

- اعراض از آیات الهى جُرم است و مجرم در معرض انتقام الهى قرار دارد. «منتقمون»

- تذكّر و محبّت كافى نیست، در مورد مجرمان، تنبیه و شدّت عمل لازم است. «منتقمون»
در آیه ى 15 خواندیم كه هرگاه مؤمنان به آیات الهى تذكّر داده شوند، بى درنگ به سجده مى افتند؛ در برابر این گروه، كسانى هستند كه این آیه مى فرماید هنگام تذكّر نسبت به آیات خداوند بى توجّهى و اعراض مى نمایند.